‘Leerlingen hebben behoefte om soms even iets anders te doen dan op een schermpje.’
Docenten van deze school in Hoogeveen zien hun oud-leerlingen met regelmaat terug: als acteur op tv, als medewerker bij Kleinkunstig, als illustrator bij een tijdschrift en zelfs op het toneel in New York. ’Alle kinderen hebben bepaalde talenten. De een is goed in wiskunde, de ander in sport of een vorm van kunst’, zegt Kuni van Ruler, cultuurcoördinator en docent Beeldende Kunst op het Roelof van Echten College. Daarom kunnen leerlingen kiezen wat voor stroom ze willen volgen: sport, techniek of kunst.
Degenen die de kunststroom volgen, mogen daarin ook examen doen. ’Of dat nou het maken van muziek is met een lp-hoes erbij, of het ontwerpen en vervaardigen van een kledingstuk is: alles is goed’, zegt Kuni. ‘Als je ziet hoeveel oud-leerlingen hier lesgeven, of zelfs leidinggevende zijn, besef je hoe leuk onze school is.’
Introdagen
Workshops van Kleinkunstig zijn dan ook het hele schooljaar door verweven in het onderwijs. Het begint al bij de introdagen van de brugklas. De brugpiepers kiezen dan kaartjes voor verschillende workshops. ‘Dan rennen die kinderen heen en weer: ik wil daarheen en daar ook heen! We hebben veel leerlingen, dus ook veel workshops nodig. Met Kleinkunstig hebben we voor elk wat wils.’ De populairste keuzes? ‘Circus viel enorm in de smaak. Maar ook Free Running en een workshop in een printtechniek waarbij je enorme bouwsels kon maken.’
Breien
Kuni vindt de workshops echt een aanvulling op het programma. Sowieso volgen leerlingen gedurende het hele jaar verschillende workshops. Maar ook aan het eind van het jaar is er weer een cultuurdag, die meetelt voor het vak CKV. Hoewel Kuni zelf geen tegenstander is van telefoons in de klas, merkt ze wel: ‘Leerlingen hebben echt behoefte om soms even iets anders te doen dan iets op een schermpje. Daarom is zo’n workshop acrobatiek bijvoorbeeld zo populair. Een collega opperde eens om een workshop breien en haken te geven. Die was zo populair, dat ‘ie nu ook bij Kleinkunstig op het programma staat!’
Meesterstuk
Het fijne van Kleinkunstig is dat je iets snel geregeld krijgt, maar ook omvangrijke klussen worden een succes, vertelt Kuni. Toen de school honderd jaar bestond, waren er voor bijna tweeduizend leerlingen workshops nodig. Op twee verschillende locaties. ‘Op onze andere locatie waren er alleen al 35 verschillende workshops nodig. Dat was wel m’n meesterstuk’, lacht ze.
Talent ontdekken
Niet alleen voor leerlingen zijn de workshops verrijkend, ook de docenten hebben er veel aan, vertelt ze: ‘Als je tijdens een introweek alleen maar les krijgt in een klaslokaal, dan leer je elkaar niet kennen. Mentoren ontdekken bij creatieve workshops de andere talenten van kinderen. Een teruggetrokken kind of een enorme druktemaker kun je tijdens een workshop toneel bijvoorbeeld heel anders zien. En voor de kinderen is het een ontspannen manier om leerlingen uit andere klassen te leren kennen.’
Ouwe docenten
Niet alleen over de ander, ook over zichzelf ontdekken ze van alles tijdens de workshops: ‘Verborgen talenten komen boven. Kinderen merken dat ze dingen leuk vinden waarvan ze dat nooit hadden gedacht. De standaard reactie van pubers is dat ze alles bij voorbaat stom vinden, want ‘die ouwe docenten weten toch niks’. Maar vaak klinkt achteraf: het was leuker dan ik had gedacht. Ja, ik ben na 40 jaar lesgeven nog steeds enthousiast.’
Emoties
Toch is het bijna tijd voor Kuni om ermee te stoppen. Ondanks haar enthousiasme zal ze niet álles missen: ’Ik vind de leerlingen leuk, ik vind de collega’s leuk, maar het ministerie van onderwijs: daar kan nog wel wat verbeterd worden. Bij bezuinigingen gaat er een uur bij kunst af, want ‘daar kan het wel’. Daar ben ik wel wantrouwig door geworden. Ik vind dat de overheid meer geld beschikbaar moet maken voor kunst en cultuur. Kinderen kunnen er hun emoties in kwijt, dat hebben ze nu hard nodig.’
Wat als ze straks met pensioen is? ‘Rondleidingen in musea geven, vind ik ook leuk. Ik heb al van Kleinkunstig een aanbod gekregen om cursussen te geven’, lacht ze. ‘Verrek, antwoordde ik toen, daar had ik nog niet over nagedacht.’